Moeten ook wij besparen? Is de politiek nog goed bij haar hoofd?

Moeten wij ook besparen? Is de politiek nog goed bij haar hoofd? Het “Jeder für sich und Gott gegen alle” heeft momenteel zijn piekniveau bereikt. Even terzijde “Jeder für sich und Gott gegen“ alle is een West-Duitse dramafilm uit 1974 onder regie van Werner Herzog. De film is gebaseerd op het waargebeurde levensverhaal van de Duitse vondeling Kaspar Hauser. Het ‘ieder voor zich’ behoeft waarschijnlijk geen verdere uitleg. De film dateert uit 1828, maar heeft nog niets van zijn actualiteit verloren. Eigen beuk eerst is van alle tijden. 

Leraars, militairen, rechtbanken enzovoort hebben altijd goed voor zichzelf gezorgd en hebben tal van (financiële) privileges afgedwongen. En willen die in geen geval afgeven. Het zijn eens te meer de anderen die moeten plooien. Waarbij de onderlinge solidariteit binnen de overheidsdiensten (voorlopig toch) ver zoek is.

Ook ditmaal bij de wenkende besparingsgolf blijkt het dus ieder voor zich te zijn, alle grote beroepsgroepen wijzen naar andere groepen waar het grote geld te rapen zou vallen. Het zijn dus altijd de anderen waar het geld moet worden gezocht. Het ACOD spreekt onomwonden van de  Grote Pensioenroof bij het onderwijs. Het geld moet bij de anderen worden gezocht, zo veel is volgens de rode vakbond duidelijk.

Een geliefkoosd object van de heksenjacht zijn de zelfstandigen, want die doen zowat alles in het zwart en geven niets aan. En zo worden ze rijk. Dat willen alleszins de clichés.

Maar enkele beelden uit het veld, leveren een heel ander beeld op. Sommige zelfstandigen doen het inderdaad goed en komen niet meteen iets te kort. Maar we kennen ook heel wat zelfstandigen die door het mazen van het net zijn gevallen. Ze kunnen niet gaan ‘doppen’ en zakken dus weg onder de armoededrempel. Bij die categorie zelfstandigen valt jammer maar helaas niets te rapen. Om de simpele reden dat zij ook niets gekregen hebben.

Mogen we vakbondsvrouw Nancy Libert even citeren? Die stelt dat het onderwijs niet verantwoordelijk is voor het gat op de begroting. Er mag van de leraars dus niet worden verwacht dat aan hen gedane beloftes teruggeschroefd worden. Van kortingen, in welke vorm dan ook, op de pensioen, kan dan ook gen sprake zijn.

Zo komen we uiteraard nergens. Het zwichten van de regeringen uit een recent verleden voor de dwingende eisen van de grote beroepsgroepen hebben de staatskas uitgeperst als een citroen.  De uitspattingen, noem het Sinterklaaspolitiek, van de recente regeringen zijn verantwoordelijk voor de miserabele situatie waarin de staatskas zich bevindt. Daar hebben we allemaal van geprofiteerd. We zullen dus met z’n allen moeten ‘inleveren’, een woord waarmee we destijds onder de regering Dehaene kennis gemaakt hebben. En inderdaad, ook het onderwijs.