Want steeds vaker ontmoeten we rondom ons mensen die het niet meer redden. Ze kunnen met de beste wil van de wereld de eindjes niet meer aan elkaar knopen. Dit ondanks het feit dat we telkens opnieuw uitpakken met ons prachtig sociaal vangnet. Maar steeds vaker blijken er gaten in dat netwerk te zitten.
Het stond gisteren te lezen op de site van de VRT: vanaf vandaag dinsdag 7 januari worden 160 extra noodopvangplaatsen voorzien voor dak- en thuislozen die op de Brusselse straten verblijven. Dit bovenop de bijna 2.600 noodopvangplaatsen in het Brusselse daklozenopvangnetwerk waarvan het gros van daklozenorganisatie Samusocial.
De VRT Nieuwsdienst vulden aan: 150 van de bijkomende plaatsen worden voorzien door het Franstalige Rode Kruis. De 10 overige plaatsen komen voor rekening van daklozenorganisatie Samusocial, voor de opvang van bijzonder kwetsbare mannen en vrouwen.
Vlaanderen telde op basis van de cijfers beschikbaar in het eerste kwartaal van 2024 ongeveer 20.000 dak- en thuislozen, waarvan zo’n 30% kinderen. Dat aantal is sindsdien zeker niet afgenomen, wel integendeel. En het zal waarschijnlijk alleen maar stijgen. Kijken we even naar de situatie aan de overkant van de grote plas.
Als we aan daklozen denken, denken de Amerikanen vaak aan oudere mannen met verslavingsproblemen. Maar de waarheid is dat er op dit eigenste moment ongeveer 150.000 kinderen op straat leven…Dat is een stijging van 33% in 2024 ten opzichte van het jaar ervoor.
Vandaag de dag, heeft dakloosheid in de VS weer een recordhoogte bereikt en neemt het fenomeen (als we dat woord mogen gebruiken) in snel tempo toe. De Amerikanen zitten letterlijk midden in de ergste daklozencrisis die onze federale overheid ooit heeft gemeten en er is geen einde in zicht.
Vertalen we dit even waar naar ons land, dan vrezen we dat dezelfde trend zich hier ook zal aftekenen. Er zijn zware besparingsmaatregelen op komst, tenminste wanneer ‘ze’ een regering op de been krijgen. Die maatregelen zullen veel mensen pijn doen, met als gevolg dat er nog meer daklozen in onze straten zullen opduiken. Geen fraaie toekomst die we hier moeten schetsen, maar dan wel spijtig genoeg een realistische.